Nakaw na Sandali

Hayaan mong gampanan ko ang pagiging kaibigang
makikinig sa ‘yong kuwento, mapagsasabihan ng sikreto.
Makakasama sa tagayan hanggang abutin nang magdamagan.
Yayakapin ka nang mahigpit hanggang pait ay mahugasan;
makikihati sa suliranin, kakampi sa bawat laban.

Hayaan mong gampanan ko ang pagiging kapatid
na makakatuwang sa paglaki, sa bawat pangarap sasaksi.
Katuwang sa mga gawaing-bahay, kapantay sa lahat ng bagay.
Kahiraman ng damit, tagapagtanggol sa mga kaaway;
may ugnayang di nalalagot matagal mang magkawalay.

Hayaan mong gampanan ko ang pagiging gurong
gagabay; sa tuwina’y hahamunin kang ibigay ang buong husay.
Tuturuan kitang bumasa, sumulat, bumilang ng karanasan.
Magkatuwang nating dukalin ang nagkukubling karunungan
at namnamin ang kariktan sa bawat pahina ng ating panitikan.

Hayaan mong gampanan ko ang pagiging magulang
na sa iyo’y mag-aaruga at kukupkop sa dulang na payapa.
Maghapon akong magpapagal upang buhay mo’y guminhawa.
Pagyayamanin ka sa tuwing maysakit; bawat kakanin, siyang maghahanda;
Buong puso sa iyong tatanggap; sa galing mo’y habambuhay na maniniwala.

Hayaan mong gampanan ko ang pagiging asawang
kapilas ng kaluluwa; may pintig na kasabay ng puso, ng bawat paghinga.
Mga daliri ko’y tumpak na kalapat ng mga puwang sa iyong kamay.
Magsasalo tayo sa bawat hirap at ginhawa, kabigua’t tagumpay;
kapag balisa sa pagsubok, pag-ibig ang papayapa, magpapatulog, dadantay.

Hayaan mong maging tao akong buhay sa iyong buhay;
may laman, may dugo, may ulirat, may tinig at anyo .
Itulot mong mapagsilbihan kita, magawan ng kabutihan.
Dahil bukas, mukha ko’y mabubura, pangala’y lilimutin;
Maglalaho sa lahat at muling ikukubli sa iyong mga lihim.